वर्षा यामको पानीले रातापहिरोका ढुंगा, माटो र ग्रेगानलाई तल बगिरहेको अँधेरी खोलामा मिसाउँछ। अँधेरी खोला बग्दै हर्पन खोलामा पुग्छ। हर्पन त्यही खोला हो, जहाँ फेवाको मुहान छ।
यसरी रातापहिरो क्षेत्रका ढुंगा, माटो र गेग्रान अँधेरी र हर्पन खोला हुँदै फेवा तालमा पुग्छन्। फेवा ताल जलाधार संरक्षण क्षेत्रमा नजिकको सबैभन्दा ठूलो पहिरो नै रातापहिरो हो।
रातापहिरोको पहिरो रोक्ने दीर्घकालीन उपाय अन्तर्गत उत्तिसको बीउ छरिएको छ। पहिरो गएको ठाउँमा नयाँ रूख उम्रन समय लाग्ने भएका कारण छिटो र दीर्घकालीन उपायका रूपमा उत्तिसको बीउ छरिएको विभागका महानिर्देशक वाग्ले बताउँछन्। “नेपालमा अप्ठ्यारो ठाउँमा पहिरो जाने र आफैं बीउ उम्रन समय लाग्ने हुन्छ,” वाग्ले भन्छन्, “हाम्रोमा ड्रोनको प्रविधि छ, मान्छे पुग्न नसक्ने ठाउँमा ड्रोनबाट बीउ राख्न सकिन्छ कि भनेर परीक्षण गरेका छौं।”
पहिरो गएको ठाउँमा उत्तिस नै उत्तम हुने उनको भनाइ छ। यो छिटो उम्रिने भएकाले रातापहिरो क्षेत्रमा छरिएको उनी बताउँछन्।
वन तथा भूसंरक्षण विभाग र संयुक्त राष्ट्रसंघीय विकास कार्यक्रम (यूएनडीपी)को सहकार्यमा जलाधारमा आधारित जलवायु उत्थानशील जीविकोपार्जन आयोजना सञ्चालित छ। त्यही आयोजना अन्तर्गत बृहत् जलाधार व्यवस्थापन केन्द्र, गण्डकीको आयोजनामा रातापहिरो क्षेत्रमा ड्रोन प्रविधिको प्रयोग गरेर १० किलोग्राम उत्तिसको बीउ छरिएको निमित्त कार्यालय प्रमुख अमर अधिकारी बताउँछन्।
Read more:
Comments (0)
No comments found.